KOMUNIKAT

Kapituła Nagrody im. Zofii i Jana Włodków, ze względu na utrudnienia wywołane pandemią i niewielką liczbę zgłoszeń,  podjęła decyzję, aby rozstrzygnięcie tegorocznej edycji konkursu przesunąć na październik 2022 roku. Jednocześnie ogłasza drugą edycję konkursu i zachęca do nadsyłania prac do 31 października 2022 roku. Prace zgłoszone na obie edycje konkursu będą oceniane wspólnie.

NAGRODA IMIENIA ZOFII I JANA WŁODKÓW ZA ROK AKADEMICKI 2020/2021 I 2021/2022

Zarząd Fundacji im. Zofii i Jana Włodków oraz Dziekan Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego ogłaszają I Edycję Konkursu o Nagrodę Imienia Zofii i Jana Włodków. 

Celem nagrody jest uhonorowanie najlepszej w danym roku akademickim pracy magisterskiej w dziedzinie nauk humanistycznych dotyczącej problematyki ziemiańskiej,  tym wkładu  ziemiaństwa w tworzenie i rozwój państwowości na różnych etapach historii Polski, zaangażowania w rozwój rolnictwa i przemysłu, działalności publicznej, wojskowej, naukowej oraz w dziedzinie kultury i oświaty, a także zasług patriotycznych.

Nagrodę w wysokości 10 000 złotych przyznaje Kapituła złożona ze specjalistów reprezentujących dyscypliny nauk humanistycznych powołana przez Zarząd Fundacji im. Zofii i Jana Włodków oraz Dziekana Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Laureatem Nagrody może zostać absolwent studiów magisterskich, który obroni pracę dyplomową najpóźniej w dniu 16 lipca 2021 roku.  Z pisemnym wnioskiem o przyznanie Nagrody występuje promotor pracy magisterskiej w terminie do dnia 30 września 2021 r. Wniosek z uzasadnieniem oraz kopią obronionej pracy magisterskiej należy wysłać na adres Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego (31-007 Kraków, ul. Gołębia 24). 

Ogłoszenie nazwiska Laureata Nagrody oraz wręczenie dyplomu nastąpi w dniu 6 listopada 2021 roku podczas obchodów Akademickiego Dnia Pamięci Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Regulamin Nagrody

Dr Zofia z Goetz Okocimskich Włodkowa (1890-1981)

Publicystka, tłumaczka, działaczka społeczna. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktor filozofii, dokonała, jako pierwsza w Polsce, przekładu z łaciny na język polski czterech ksiąg dzieła Contra Gentiles św. Tomasza z Akwinu oraz części Summy Teologii O Bogu, O Trójcy św. i O aniołach. Prezeska Katolickiego Związku Kobiet Akcji Katolickiej w Archidiecezji Krakowskiej. Była także prezeską Sodalicji Mariańskiej Pań Wiejskich ziemi krakowskiej. Twórczyni, redaktorka i wydawca czasopisma Wiadomości Katolickie - dwutygodnik poświęcony ideom i sprawom katolickim.

Wszechstronnie wykształcona tłumaczka książek z dziedziny filozofii i teologii. Prowadziła także szeroko zakrojoną działalność charytatywną kontynuowaną po II wojnie światowej pomimo znacznie uszczuplonych dochodów.

***

Prof. Jan Zdzisław Włodek  (1885-1940)

Ziemianin, legionista, dyplomata, specjalista nauk rolniczych, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Właściciel dóbr Dąbrowica a także majątku leśnego Ostrowy Tuszowskie. Uczestnik walk legionowych, współautor pierwszego polskiego regulaminu wojsk samochodowych, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości roku chargé d’affaires a następnie pierwszy polski poseł w Holandii. Wszechstronnie wykształcony zajmował się głównie biochemią i chemią rolniczą, badał gleby podgórskie i tatrzańskie, rozpoczął polską szkołę badawczą w odniesieniu do zagadnień łąkarsko-pastwiskowych, uznany za pioniera ekologii. Kierownik Zakładu Uprawy Roli i Roślin UJ, kierownik Gospodarstwa Doświadczalnego w Mydlnikach, dziekan Wydziału Rolniczego UJ. Pracował społecznie na rzecz podniesienia kultury rolniczej w Zachodniej Małopolsce, współpracował z Małopolskim Towarzystwem Rolniczym, po jego likwidacji był radcą Izb Rolniczych. Organizował wyprawy edukacyjne m. in. górali do Szwajcarii. Był osobą o szerokich zainteresowaniach, bibliofilem i publicystą, w krakowskim domu zgromadził cenną bibliotekę, pozostawił wartościową spuściznę fotograficzną.

Aresztowany wraz z profesorami krakowskich uczelni w Aktion gegen Universitäts-Professoren (Sonderaktion Krakau) 6 listopada 1939 roku, wywieziony został do obozu Sachsenhausen, skąd zwolniono go na początku 1940 roku. Zmarł w krakowskim domu zaledwie dziesięć dni po powrocie 19 lutego 1940 roku.